35 yıl sonra idamdan kurtuluşun öyküsü
ÇOCUKLARIMA KAVUŞTUĞUMDA ONLARI TANIMADIM
35 yıl içinde yaşadıklarımı anlatacak kelimeler bulamıyorum. Tek söyleyebileceğim; cezaevi, cezaevidir... Ne diyebilirim ki... Hapiste bir çok insanla küçücük bir hücre içinde kaldım. 35 yıl boyunca havayı soluyamadım, güneşi ve yağmuru göremedim, toprağı koklayamadım. Sevdiklerimi unutmak üzereydim. Karım ve çocuklarım Hindistan’da yaşıyordu ve onlar benim hayatta olduğumu bile bilmiyorlardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder